Jakiś czas temu moją egzystencję nawiedził dość istotny przełom. Jednak zanim o tym, dwie sprawy, kluczowe. Po pierwsze: do snu mój organizm stosunek ma dość szczególny. A mówiąc dokładniej – szczególnie to on do tej formy aktywności jest przywiązany i z całą stanowczością można stwierdzić, że preferuje ją ponad wszelkie inne. Po drugie: przez większość mojego życia toczyłam permanentną wojnę z samą sobą. Wojnę o wczesne wstawanie. I momentami był to
Continue reading…
Niedawno miałam urodziny. Wicie, należę do tych osób, które mają ze swoim wiekiem problem. Uwiera mnie ta drobna zmiana kodu i nadal nie mam moralnej odwagi, żeby przyznać się ile mam lat, nawet przed sobą. Bo ten czas tak cholernie szybko leci, a ja w głowie nadal czuję się nastoletnią siksą, której na myśl o dorosłości panika zaczyna boleśnie pulsować pod żołądkiem. Jednak choć każde kolejne urodziny obowiązkowo świętuję w
Wysłuchałam ostatnio pewnej historii, która do teraz mocno we mnie rezonuje. Uświadomiła mi ona jedną rzecz. Mianowicie – większość cierpienia, z którym stykamy się i którego doświadczamy, żyjąc w tej rzeczywistości i w tym społeczeństwie bierze się z faktu, że nauczono nas patrzeć na świat z tylko jednej perspektywy. Z perspektywy patriarchalnego porządku, zaprojektowanego przez białych, heteroseksualnych mężczyzn. I z tej perspektywy napisano dla nas szereg ról: mężczyzny, kobiety, żony,
Mam w życiu taką jedną zasadę, taką busolę wszelkich i codziennych poczynań. Mieści się ona w głowie, chociaż o tym, że zaraz się uruchomi informują mnie zazwyczaj tępe bóle pod żołądkiem. Ta busola czuła jest na wyłącznie jeden parametr – mierzy skalę mojego dyskomfortu psychicznego. Kiedyś wydawało mi się, że moja konstrukcja psychiczna zrobiona jest z tytanu. I może faktycznie tak było, bo całkiem dobrze się trzymałam, niezależnie od tego,
Fajnie, że tu jesteś :) Ale zanim przejdziesz dalej, musisz wiedzieć, że ten blog korzysta z tzw. ciasteczek
Facebook
Loading...
